Nou we zijn weer thuis! Thuis van een lang dagje, een dagje wat weer eens in het teken stond van een musical! Met Abby’s bevalling die steeds meer nadert stond er vandaag en van de week ook nog toch wat gepland (laatste uitjes voorlopig weliswaar maar goed dat mocht de pret natuurlijk niet drukken). Vandaag was het een tripje richting Amsterdam wat op de planning stond vanwege een de musical ‘Into the Woods’. Deze musical die ook al enkele jaren terug door het M-Lab georganiseerd werd is dit jaar terug in een reizende variant. Leuk idee, jammer alleen dat die bij ons in de buurt alleen eind september/begin oktober zou komen. Oftewel rond Abby’s bevalling! Dus het werd alsnog een tripje naar A’dam om deze musical te kunnen zien.
En zo was het dus vandaag in eerste instantie zoeken naar de Theaterfabriek. Dit ‘theater’ bestaat pas sinds korte tijd dus vandaar ook dat wij (ondanks al die jaren dat wij in Amsterdam hebben gewoond) toch even moesten zoeken om deze te vinden (zeker omdat het zich niet in een straat maar op een industriegebied bevond). Maar goed uiteindelijk waren we er op tijd en wel.
Into the Woods is een beetje een tja alternatieve musical zoals ik het noem. Hier bedoel ik mee kleinschalig opgezet, niet erg duur, kleine cast en vooral grappig. Het verhaal is een soort mix van sprookjes die samen komen. Klinkt op zich erg vermakelijk dus! Vooral toen ik nog jonger was hebben we in het toen nog oude Nieuwe De La Mar theater veel alternatieve musicals bezocht, de een nog leuker als de ander. Vooral Boyband en Rocky over the Rainbow (met hun participatiepakket) zullen mij altijd bijblijven, geweldig echt die 2! Kortom er waren dus wel wat hoge verwachtingen ondanks dat het om een kleine voorstelling zou gaan.
De Theaterfabriek was alleen al... Tja om eerlijk te zijn toch wel een teleurstelling hoor. Het was echt zoals het heet, een fabriek. Geen theater er in gebouwd of zo, nee gewoon echt een metalen loods. Met van die stellages als tribunes en tot mijn grote schrik... Houten lange banken om op te zitten! Hier hadden ze dan wel kussentjes op gelegd voor het comfort (en je had wel aardig wat zitruimte) maar goed op een houten bank zit je nooit lang goed, zeker niet met mijn rug... Maar oké je moet niet de voorstelling op het theater beoordelen, zeker omdat we zelf voor dit theater hadden gekozen.
De voorstelling was zeker klein opgezet. Er was nauwelijks decor en veel ‘props’ werden ook niet echt gebruikt. Maar goed dat maakt het juist soms ook zo leuk.
In het publiek zaten ook enkele bekende Nederlanders, altijd leuk om dus even naar te kijken. Onder andere schrijver Arthur Japin, acteur Wilbert Gieske en Vera Mann (samen met Wilbert) zaten in de zaal (wel leuk om te vertellen trouwens de rol van de heks werd de vorige keer dat deze musical uitgevoerd werd gespeeld door Vera Mann dus ik denk dat het erg bijzonder voor haar was om nu iemand anders in die rol te zien).
Maar goed de musical zelf, want daar gaat het uiteraard om! Tja ook daar ben ik niet al te positief over, helaas... Begrijp me niet verkeerd, hij was absoluut niet zo ‘slecht’ als Crazy Shopping. Maar onze verwachtingen heeft die zeker niet waargemaakt.
Het verhaal was op zich wel leuk bedacht en ook de zang en het acteerwerk waren goed. Alleen, de humor miste in mijn ogen gewoon. Ik hoorde wel wat lachen in de zaal maar dan vooral van studenten, weet dus niet of dat meer het type publiek was waar ze op richten maar bij mij kwamen de grappen gewoon niet helemaal goed aan. En ook de muziek vond ik niet geweldig. Zoals ik al zei de zang was erg goed maar de muziek zelf sprak mij niet echt aan. Ik had gewoon telkens als een nummer even bezig was zoiets van wanneer is het nu afgelopen en ik betrapte mezelf er ook op richting het eind van de voorstelling dat ik telkens begon te gapen als een nummer even bezig was. Dat was dus wel jammer...
Zoals ik al zei het verhaal was op zich wel leuk. De verteller (Filip Bolluyt) vertaald het verhaal van een bakker en zijn vrouw (Wieneke Remmers) die een kind willen maar zijn vervloekt door hun buurvrouw de heks (gespeeld door Lone van Roosendaal). Om deze vloek op te heffen hebben ze een melkwitte koe nodig (van Sjaak van de bonenstaak), vlasblond haar (van Raponsje, tevens de zus van de bakker wat hij niet weet), een bloedrode cape (van Roodkapje) en een schoen van glas (Assepoester, Annick Boer). Nadat zij dit allemaal met succes hebben gevonden lijkt het verhaal ten einde en leeft iedereen nog lang en gelukkig... Maar dan komt de reuzin van Sjaak’s bonenstaak omlaag (die haar man zoekt die naar beneden is gevallen en dus dood is) en is zij uit op wraak. Op zich dus wel een leuk verhaal (dit is overigens echt de verkorte versie hoor, er gebeurt nog hééééél wat meer) maar iedereen hoort het zelf waarschijnlijk al, wel een beetje kinderachtig. Nu is dit niet erg mits de humor dan maar leuk is en lekker volwassen, maar dat is dus juist wat ik miste.
Al met al dus een vermakelijke voorstelling maar niet wat ik er van had verwacht en om eerlijk te zijn dus ook niet echt een aanrader in mijn ogen. Hij was erg goedkoop voor een musical dus zeker geen weggegooid geld maar ’t blijft toch jammer...
Maar goed het is niet anders, en zoals ik al zei wel hebben wel een leuke middag/avond gehad hoor. Nu op naar de volgende en laatste in het voorlopige rijtje. Musicalnights! Ben heel benieuwd wat ik daar van moet verwachten want ben nog nooit bij zoiets geweest. Het moet een soort avond zijn met allemaal musicalartiesten die daar nummers uit musical maar ook uit de Top40 zingen voor een klein publiek. Klinkt super maar goed we zullen nog even moeten afwachten om te zien of we dat ook echt kunnen bevestigen...

(En dan daarna natuurlijk ons gaan voorbereiden op wat komen gaat, want na deze week zal alles echt volledig in het teken van Abby gaan staan...)